پرینتر سه بعدی FDM در مقابل رزینی – قسمت دوم
پرینتر سه بعدی FDM در مقابل رزین - قسمت دوم
قبل تر به بررسی مواد اولیه و نوع تکنولوژی پرداختیم و در ادامه می خواهیم به تفاوت کیفیت ، دقت پرینت و همچنین به دیگر پارامتر هایی نظیر قیمت ، سهولت استفاده و … ، پرینتر سه بعدی FDM در مقابل رزینی می پردازیم .
وضوح و کیفیت
کیفیت در تکنولوژی FDM
یکی از بارزترین تفاوت های پرینت FDM و رزین رزولوشن است. از آنجایی که پرینترهای FDM از لایههای پلاستیکی مذاب برای ایجاد مدلها استفاده میکنند، نتیجه این نوع پرینت معمولاً دقتی به مراتب کمتر از رزین دارند ، زیرا مواد معمولاً در خطوطی با عرض 0.4 میلیمتر رسوب میکنند. لایه های واقعی نیز در مقایسه با چاپ رزین مشخص تر هستند و از 0.1 تا 0.35 میلی متر در هر لایه متغیر هستند (البته به نوع اندازه نازل بستگی دارد). این ارتفاع لایه باعث ایجاد خطوط قابل مشاهده در تمام سطوح می شود و اغلب از استفاده از قطعات چاپ شده با FDM به عنوان مدل نهایی جلوگیری می کند.
برای حل مشکل خطوط لایه قابل مشاهده، چاپ تمام شده را می توان با استفاده از بخارهای حلال ، سمباده و … صاف کرد. این روشها میتوانند پرینتهای FDM را کاملاً صاف به نظر برسانند، اما برای کیفیت مناسب کار به زمان و مهارت نیاز دارند و همچنین جزئیات کوچک سطح را محو میکنند.
یکی دیگر از مزایای کیفیت های پرینت FDM استحکام آنها است. در این مرحله، FDM عموماً بهتر از قطعات پرینت شده با رزین عمل می کند و بسته به ماده مورد استفاده، تحت تأثیر تنظیمات خاصی قرار می گیرد. به عنوان مثال، استفاده از درصد پر شدن بالا، الگوی پرکردن مناسب (INFILL) و افزایش ضخامت دیواره باعث می شود که یک قطعه استحکام بیشتری داشته باشد، اما به نوبه خود زمان چاپ افزایش می یابد.
کیفیت در تکنولوژی Resin
از طرف دیگر، پرینترهای رزینی معمولاً مدلی با جزئیات بسیار بالاتر ایجاد می کنند. به همین دلیل، پرینت رزین برای مدل های با جزئیات بالا که ارزش تلاش بیشتر را دارند فوق العاده است.
به دلیل فناوریها، ارتفاع لایهها بسیار کوچک است و از 10 میکرون (0.01 میلیمتر) تا 100 میکرون (0.1 میلیمتر) متغیر است. ارتفاع لایه استاندارد 50 میکرون (0.05 میلی متر) است که تقریباً یک چهارم ارتفاع پرینت FDM است. وضوح XY نیز در این محدوده قرار دارد.
این ارتفاع لایه کوچک امکان پرینت سه بعدی با جزئیات باورنکردنی و مدل با کیفیت بالا را فراهم میکند، به طوری که قطعات پرینت شده ، اغلب هیچ نشانهای از لایهها ندارند، بلکه شبیه یک قطعه پلاستیکی صاف و جامد هستند. چاپ های تمام شده را نیز می توان برای دستیابی به صافی بیشتر سمباده زد، اما این مرحله در بیشتر موارد غیرضروری است، زیرا لایه ها از قبل بسیار کوچک هستند.
وقتی صحبت از استحکام به میان میآید، رزینهای سخت ، قطعات را تولید میکنند که عموماً قویتر از مواد اولیه FDM هستند. با این حال، مقایسه دشواری است زیرا بستگی به این دارد که با کدام مواد FDM مقایسه می شوند.
پرینتر سه بعدی FDM در مقابل رزین
سرعت پرینت قطعات
سرعت چاپ قطعات FDM
مدت زمانی که یک پرینت FDM طول می کشد تا یک قطعه را تمام کند بیشتر به اندازه قطعه در حال پرینت و همچنین ارتفاع لایه انتخاب شده، پر شدن و سرعت بستگی دارد. به بیان ساده، هرچه قطعه بزرگتر و ارتفاع لایه کوچکتر باشد، چاپ بیشتر طول می کشد و بالعکس.
تنظیم دیگری که بر زمان پرینت تأثیر می گذارد، تراکم است. هر چه تراکم داخل قطعه بیشتر باشد، فیلامنت بیشتری باید توسط پرینتر گذاشته شود و چاپ بیشتر طول می کشد.
سرعت پرینت قطعات Resin
وقتی صحبت از چاپ رزین می شود، زمان چاپ کمی ساده تر است. با چاپ LCD و DLP، بدون توجه به اینکه در هر لایه چقدر رزین سخت می شود، لایه ها به سرعت خشک می شوند زیرا یک لایه کامل در 2 الی10 ثانیه جامد می شود. با دستگاه های SLA، زمان پرینت به طور قابل توجهی طولانی تر است، زیرا لیزر باید به هر نقطه حرکت کند.
متغیرهای دیگری که بر زمان چاپ تأثیر میگذارند، ارتفاع محور Z، ارتفاع لایه و مدت زمانی است که پرینتر طول میکشد تا بستر چاپ را به سمت بالا و پایین برای لایه بعدی حرکت دهد. با این وجود، با فرض استفاده از چاپگر LCD، می توان گفت که چاپ رزین در اکثر موارد به طور قابل توجهی سریعتر از چاپ FDM است.
پرینتر سه بعدی FDM در مقابل رزین
سهولت در استفاده
FDM
استفاده از پرینترهای FDM عموماً آسان است
پس از قراردادن فیلامنت، شروع چاپ تقریباً تمام کاری است که باید انجام شود. پس از اتمام پرینت، برداشتن آن باید آسان باشد و در بیشتر موارد می توان فوراً همانطور که در نظر گرفته شده است استفاده کرد. برخی از پریت قطعات ، مانند ظروف ضد آب، ممکن است به تنظیمات بسیار دقیق یا نوعی پوشش نیاز داشته باشند تا کاملا آماده استفاده شوند .
به طور طبیعی، هنوز هم برخی از مشکلات با چاپگرهای FDM، از جمله رشته، تاب برداشتن، و پای فیل وجود دارد. پرینتر های FDM معمولاً برای جلوگیری از بروز این مشکلات نیاز به نگهداری و کالیبراسیون بیشتری دارند.
Resin
بر خلاف پرینت FDM، پرینت رزین برای ایمن و موفقیت آمیز بودن به مقداری بیشتر نیاز دارد. اولاً، رزین سمی است، به این معنی که لمس آن ایمن نیست و بخارات آن برای استنشاق بی خطر نیستند. با توجه به این خطر، هنگام کار با رزین و چاپ قبل از اینکه کاملاً خشک شوند، به دستکش و ماسک نیاز است.
یکی از ویژگیهای کلیدی همه پرینترهای رزین این است که دارای هود هستند که سطح ساخت و مخزن رزین را میپوشاند. این هودها اغلب پلاستیکی نارنجی یا قرمز شفاف هستند. کار اصلی آنها جلوگیری از برخورد اشعه ماوراء بنفش به رزین پخته نشده در مخزن رزین و محافظت از چشم بینندگان در برابر نور UV در چاپگر است. علاوه بر این، هود برای جلوگیری از پخش شدن بخارهای سمی و اغلب بو است.
پس از بارگیری رزین در مخزن دستگاه، فرآیند چاپ نسبتاً ساده است. اما چاپی که به تازگی از چاپگر برداشته شده است همچنان با رزین خشک نشده پوشانده می شود. این رزین باید با استفاده از یک حلال، در بیشتر موارد ایزوپروپیل ، شسته شود. پس از آن پرینت باید به طور کامل تحت یک منبع نور UV مانند یک لامپ اختصاصی یا به سادگی تحت نور خورشید قرار گیرد تا به حالت نهایی خود برسد. پس از انجام تمام این مراحل، اکنون می توان چاپ را به طور معمول انجام داد و دیگر سمی نیست.
علاوه بر این، فضای کلی کار نیز باید بزرگتر و مجهز به لوازم و امکانات اضافی (برای CURE و شستشو) باشد.
پرینترهای رزین مشکلات رایجی دارند که منجر به پرینت ناموفق می شود، اما حل این مشکلات عموماً راحت تر از پرینترهای FDM است. بزرگترین نقطه شکست این است که لایه های خشک شده به صفحه ساخت نمی چسبند.
و به عنوان نکته آخر و به همان اندازه مهم، دفع صحیح رزین ضروری است.
